Je zit met de handen in het haar!
Jouw hoogbegaafde tiener is met geen stokken ‘in gang te krijgen’.
Je hebt al allerlei geprobeerd, maar weet het nu echt niet meer.
Er wordt hoogbegaafdheid gesuggereerd, of, misschien heb je het zelfs zwart op wit op papier.
En toch blijf je twijfelen: als dat prachtkind van jullie hoogbegaafd zou zijn, zou dan niet alles van een leien dakje moeten lopen?
Inderaad, neen. En daar ben je ondertussen ook achter.
Extra ondersteuning is welkom. Ook de (eventuele) school stuurt hier op aan.
Herken je dit?
Je hebt hoogbegaafdheid bij je tiener zwart op wit op papier (of niet, maar hebt wel een onderbouwd vermoeden), maar blijft twijfelen of dit wel echt is;
Je weet niet hoe je de interesse van je kind nog kan wekken?
Je kind heeft een ontzettende nood aan ‘bijtanken’ bij jou.
Thuis lijkt wel een plek van eeuwige discussies.
Jij en je partner zijn het regelmatig oneens over hoe je in deze een goede ouder voor je kind kan zijn.
Op school weet men ook niet meer van welk hout pijlen te maken.
Als het zo nog langer verder gaat…
Gaat je kind helemaal onderuit, inclusief zijn/haar zelfbeeld.
Wordt rust in het gezin steeds zeldzamer.
Komt mogelijk ook je partnerrelatie sterker onder druk te staan.
Beginnen jullie straks je capaciteiten als ouder in twijfel te trekken.
Hoe zou het zijn als…
Je opnieuw een actief en ondernemende zoon of dochter in huis hebt, die ook weet hoe hij/zij echt tot leren kan komen, en dit regelmatig toepast.
Dit ook nog eens gepaard gaat met meer rust en minder discussie.
De school (opnieuw) mee is in het verhaal, en ook de eigen actiepunten ziet en vastneemt.
Je zelf minder twijfelt, en sterker in je eigen (vermoedelijk even hoogbegaafde) schoenen staat.
Je kind er meer en meer toe komt zijn eigen emoties te reguleren
Wat kan ik voor jullie betekenen?
Zowel ouders als tieners kunnen bij mij terecht. Eventueel in een gecombineerd traject. Meer of minder intensief.
Hallo, ik ben Hannelore
Mensenmens. Wetenschapper. Bruggenbouwer. Zoeker. Volharder.
Hoopvol. Vierend. Dankbaar.
De 40 voorbij.
Het gevoel nergens echt thuis te horen maakt dan toch (eindelijk) plaats voor groeiende innerlijke rust en eigenwaarde.
Thuiskomen bij mezelf.
Loskomen van wat de ander van me verwacht.
Wat wil ik?
Waar word ik blij van?
Waar liggen mijn uitdagingen?
Ligt hier de sleutel tot mijn bijdrage aan de samenleving?
Met vallen en opstaan groei ik.
Dankbaar en blij.
6 prachtige kinders in mijn moederschoot.
Heldere spiegels.
Richtingaanwijzers tot de kern.
Volle levenskracht.
Vanuit vol vertrouwen in jouw weerbaarheid hou ik ervan samen met je op pad te gaan.
‘The succes of an intervention depends on the interior condition of the intervenor’
— Bill O’Brien